Toen werd ons doodleuk verteld dat het vol zat. 'yes, but we made a reservation af booking.com'. 'Oh I forgot my password so I cannot check the reservations'. Chagrijnig om t feit dat ze zo laks zijn maar opgelucht dat we hier niet hoefden te slapen gingen we op zoek naar iets anders. Echter was het geen succes, er was weinig te vinden en de eerstvolgende homestay die we binnenliepen was zo mogelijk nog erger dan de eerste. Uiteindelijk waren we het zat en besloten we in te checken bij een -lichtelijk boven budget- hotel. Gezellig met z'n drieën op de kamer om de kosten te drukken ;-). Maar wat een verwennerij! Huisje op de heuvel met een uitzicht dat het traplopen meer dan waard was. En.. een heerlijk zwembad.
We hebben dan ook de rest van de dag en de dag erna lekker geluierd aan het zwembad en over t strand gelopen. Lekker genoten van de luxe van het hotel voordat we weer low budget gingen ;).
De rinjani vulkaan op de achtergrond
Omdat we toch ook wel iets van het eiland wilden zien zijn we zaterdag helemaal naar het zuiden gereden, naar Kuta, wat bekend staat om de mooie stranden en surfspots. Surfen doen we niet aan maar die stranden klonken niet verkeerd! ;-) Onderweg maakten we stops bij een pottenbakkerij, weverij en een traditioneel Sasak dorp. We verwachtten toeristische trekpleisters waarbij de nadruk lag op spullen verkopen, maar het verraste ons om te zien dat er hier simpelweg bijna geen toeristen zijjn. De wegen zijn ook heel rustig, stranden zijn leeg. Een verademing na Bali. Lombok zelf is wel vlakker dan Bali (voor zover wij het hebben gezien) maar juist het relaxte en niet-toeristische heeft z'n charme. De locals snappen ook niet waar de toeristen blijven..
Wat foto's 'on the road'
De pottenbakkerij
Mandy mag ook een poging wagen. Het resultaat was een schitterende asbak met twee schildpadden. Helaas is deze per ongeluk achtergebleven in de achterbak van de auto, waar Mandy nog dagen sip om is geweest.
Het dorp met de weverijen
En toen moest ik het ook proberen..
En toen snapte ik het al niet meer..
Overigens duurt het een maand of twee om een groot doek met ingewikkeld patroon te weven. Dit levert dan zo'n 2.000.000 roepia op, ongeveer 150 euro.
Hierna mochten we even de traditionele bruidskleding proberen. Ik ben om hoor!
Traditioneel Sasak dorpje
Kijk vooral even naar de verhoudingen, het lijkt Madurodam wel met die lage plafonds ;-)
Overigens is het ook voor de locals niet hoog genoeg. Toen ik er naar vroeg bleek dit te zijn zodat je wordt gedwongen te bukken, wat weer een teken is van eerbied.
Huisje van binnen
Onze laatste stop was Kuta, niet te verwarren met Kuta op Bali, wat een soort chersonissos 2.0 is. Kuta lombok heeft prachtige stranden. Wij hebben eerst geluncht op kuta beach zelf en daarna hebben we nog op Seger beach gelegen. Hier waren behalve wij letterlijk NUL toeristen, echt ongelooflijk.. Wij snappen er in ieder geval niks van, waar verstoppen al die toeristen zich?
Seger beach
Verse kokosnoot
Is dit paradijs of is dit paradijs??
Zondag hebben we weer geluierd (het reizen begint ons op te breken haha). 's Avonds lekker Mexicaans gegeten en daarna bij een tentje wat gedronken. Er was hier livemuziek en hier in Indonesië doen ze niet zomaar aan livemuziek.. Ten eerste staat de volumeknop op 100000 waardoor niemand elkaar verstaat (wat resulteert in overal zwijgende mensen als je om je heen kijkt) maar wat vooral knap is, is dat het een soort 'raad de plaat' show wordt, want ze zingen elk liedje op de zelfde melodie (maar gelukkig allemaal met evenveel passie en overgave, want een showtje weggeven houden ze hier wel van!).
Vandaag heb ik de meiden uitgezwaaid en heb ik helaas ook het heerlijke hotel vaarwel moeten zeggen. Ik ben verhuisd naar een ander hotel en toevallig leerde ik daar meteen een Frans meisje kennen die morgen ook de boottocht gaat maken. Toch wel fijn om daar vast iemand te kennen, want ik zag op de deelnemerslijst geen alleen reizenden (dacht ik..) en geen Nederlanders.
Wij zijn samen naar de kookcursus gegaan en was wat was het leuk!
Eerst even: mocht je ooit in Senggigi komen, dan MOET je gewoon daar eten (dat is geen verzoek maar een bevel;-)). Het heet simpelweg 'Warung Senggigi' (Restaurant Senggigi) en het zit aan de hoofdweg aan de 'landkant' van de weg. Je betaalt er zo'n drie euro voor eten + drinken en je krijgt gratis een schaal fruit na het eten.
Zo, nu er weer genoeg reclame is gemaakt kan ik verder gaan.
Samen met Priscilla (de Française) leerde ik Rendang maken (vlees met typische pittige Inonesische saus, zoooo lekker!!) en daarna ook Pisang Goreng (gebakken banaan).
Ik hoop dat ik alle exotische ingrediënten gewoon bij de toko kan halen, want dan ga ik het zeker vaak maken.
Ingrediënten, zie vooral de hoeveelheid pepers en knoflook ;-)
Kranenborgs keuken is er niks bij ;)
Jamjamjam
Gebakken banaan maken
De warung
Het eten is hier echt ontzettend smullen en ik weet vrijwel zeker dat ik alle afgevallen kilo's van voor de vakantie weer ben aangekomen, maar dat kan me eigenlijk niet zoveel schelen. Het is allemaal te lekker om te laten staan haha!
Morgenochtend vertrek ik voor vijf dagen 'op cruise' met tussendoor twee dagen op flores. Eerst drie dagen via mooie onbewoonde bounty eilandjes naar Labuan Bajo, Flores. Dan twee nachten daar en dan in twee dagen via oa Komodo eiland terug naar Senggigi, waar ik 1 nachtje zal verblijven om de volgende ochtend de boot naar de Gili's te nemen.
Heb nogal hoge verwachtingen van de boottocht en ik hoop dat die waargemaakt gaan worden!
Liefs xx
Geen opmerkingen:
Een reactie posten