maandag 9 november 2015

Filipijnen - Visayas: Bohol en Cebu

Live vanuit mijn derde bestemming: de Filipijnen! Dit land stond al een tijd hoog op mijn lijstje en zoals ik al eerder typte: high expectations..
Na een hele lange en vermoeiende nachtvlucht kwam ik in de ochtend aan op bestemming 1: Alona Beach op Bohol. Mijn hostel leek niet helemaal op de foto's. Laten we zeggen dat het vast prachtig is.. wanneer het afgebouwd is. Ook Alona Beach leek niet helemaal op mijn verwachtingen maar ik had al begrepen dat het 's avonds meer tot leven komt. Dit bleek inderdaad waar toen ik later met een groep vanuit het hostel op pad ging. Overal lichtjes en gezellige latin muziek, heel fijn sfeertje. Hier probeerde ik de beruchte 'Long Island Icetea' en aangezien de tweede gratis was, evenals de cocktail bij de hotelbar werd het nog een gekke avond..


De volgende dag werd ik wakker met een zwaar hoofd en had ik spijt van die beruchte long islands want ik had een scooter gehuurd om twee dagen over het eiland te toeren. Hoewel een dagje strand verleidelijk was wist ik dat dit geen optie was. Ik heb helaas maar weinig tijd voor de Visayas (de eilandengroep waar ik de eerste twee weken doorbreng) dus ik moest een beetje 'doorreizen'. 
Samen met een kamergenoot reed ik eerst naar de tarsier sanctuary. Hier leven de mini aapjes (E.T.'s) die, naar ik begreep, verder alleen in Borneo leven. Ze zijn ontzettend schattig en niet groter dan een vuist. Na de sanctuary reed ik alleen verder richting Loboc, waar mijn b&b zich bevond. Bohol is een prachtig kleurrijk eiland met ontzettend vriendelijke inwoners. Iedereen zwaait naar je en roept gedag als je voorbij rijdt. Het deed me herinneren aan Indonesië en ik voelde me meteen thuis hier. 
Eenmaal aangekomen in Loboc nam ik een kijkje bij de rivier die daar stroomt. Op deze mooie rivier varen cruiseboten waar je kunt lunchen en dineren. En zoals het de filipinos betaamt hebben ze ook hier heel hard muziek aanstaan. Het repertoire bestaat vooral uit artiesten als Mariah Carey, Whitney Houston, Frank Sinatra etc. De mannen deinzen overig niet terug voor wat hoge noten (sterker nog, hoe hoger hoe beter lijkt het).








Mijn b&b bleek een hele goede keus: aan de rivier gelegen en met hele lieve eigenaars. Er waren ook slingertouwen en een hangmat aan de rivier gebouwd en daar heb ik aardig wat tijd in doorgebracht. De Belgische eigenaar en zijn Filipijnse vrouw organiseren SUP tours (paddleboarden) en ik werd overgehaald mee te doen met de avondtour waar we fireflies konden zien. Als een pasgeboren kalf stond ik te bibberen op mijn board maar na een kwartiertje voelde ik me al een stuk zekerder. De tour was prachtig: pikdonkere rivier met een eindeloze sterrenhemel en overal aan de kant de knipperende vuurvliegjes. Het leek wel kerstmis. 




De volgende dag vergezelden mijn twee dormbuddies uit de b&b me op mijn dagtrip. We gingen eerst ziplinen boven de rivier en dit was met 120m hoogte en een lengte van 350 ontzettend gaaf! Jammer dat mijn action het weer voor gezien hield, anders had het vast mooie beelden opgeleverd ;-).
Daarna langs de vlinder sanctuary, waar een giechelende Filipijnse allerlei creatieve foto's van ons wilde maken. Ze liet m'n camera niet meer los haha.. Tenslotte reden we naar een andere higlight van Bohol: de Chocolate Hills, meer dan 1000 bergen waarvan niemand weet hoe ze zijn ontstaan. In het droge seizoen worden ze bruin, waaraan ze hun naam danken.
Na deze leuke ochtend reed ik weer terug naar Alona Beach, waar ik een laatste nacht sliep voordat ik de ferry naar buureiland Cebu nam.










Het kostte me een goede dag reizen om in Moalboal te komen: een duikplaats in het westen van Cebu welke bekend staat om de Sardine run die hier te zien is. Na het zien van de scène in finding Nemo waar de groep sardines allerlei vormen maakt, wilde ik dit wel eens met eigen ogen zien. Helaas kon ik ze snorkelend niet zien, maar het koraal is hier heel kleurrijk en divers en ik zwom weer met een schildpad. 





Helaas was Cebu ook de eerste bestemming op mijn reis waar ik het minder naar mijn zin had en niet lekker in mijn vel zat. Het hostel waar ik de eerste nacht verbleef leek wel een gevangenis celblok en ik had de pech om hier 's avonds zwetend en rillend in bed te belanden. De volgende dag met barstende koppijn en ontstoken oren verhuisd naar een heus resort in de hoop dat dat 'de pijn zou verlichten' maar ik denk dat zoiets de boel niet redt wanneer je niet lekker in je vel zit. Het resort is natuurlijk ook niet echt de plek om afleiding te vinden bij andere backpackers; er waren met name stelletjes te vinden. De tweede avond hees ik me in mijn -ietsje overdressed- jurk en smeerde ik een laag make-up op omdat ik vond dat ik op zijn minst naar buiten moest. De meeste bars en restaurants zitten hier echter vol met oude westerse mannen en veel te jonge Filipijnse meisjes..werd ik toch wel ongemakkelijk van. De pizza was overigens wel heerlijk. Mijn laatste dag in Moalboal was ik in de verleiding om gewoon de hele dag in bed te blijven liggen maar dat zou natuurlijk nergens op slaan, dus huurde ik een scooter voor een dag. De route naar de Kawasan watervallen was mooier dan de watervallen zelf (wederom die spartelende Aziaten in reddingsvesten) en ik besloot nog verder te rijden om een bezoekje te brengen aan White Beach. Hier zag het zwart van de locals en het strand stond vol met karaokebussen (ja echt) waarbij de filipinos hartstochtelijk mee stonden te zingen. In andere omstandigheden had ik er waarschijnlijk hard om gelachen maar op dat moment kon het strand me gestolen worden en reed ik zo snel mogelijk weer terug naar Moalboal. 









Mijn roze divascooter




Morgen ga ik in Oslob zwemmen met walvishaaien, iets waar ik al lang naar heb uitgekeken. Hopelijk is het dan ook gedaan met het gemopper en gezeur en heb ik weer veel zin om verder te reizen. Ik ben inmiddels aangekomen in mijn volgende hostel en koos voor hostel Noordzee. Als ik me daar niet thuisvoel.. Het nestje met té cute puppies en de andere backpackers hebben me al een stuk opgevrolijkt in ieder geval! De mindere dagen tijdens het reizen horen er nou eenmaal bij en ik heb nu ook ervaren dat het niet altijd alleen maar leuk is om in je uppie op pad te zijn. Maar behalve dat besef ik natuurlijk ook dat ik in m'n handjes mag knijpen dat ik zo'n mooie reis kan maken.

Liefs,
Door 

1 opmerking:

  1. Ahh Door :-( Hoort er natuurlijk een keertje bij, maar t is niet zo leuk! Skypen werkt ook wel eens, of inderdaad toch het gezelschap opzoeken (van puppies, walvishaaien of andere reizigers, maakt niet uit...) Vind het best wel jammer dat ik dit deel van de Filipijnen niet bezocht heb, de foto's zien er fantastisch uit en de paddleboarden met vuurvliegjes lijkt me ook echt meer dan geweldig! Hoop dat je je snel weer goed voelt en doe de groepjes aan de haaien van me ;-) Kus!

    BeantwoordenVerwijderen