maandag 16 november 2015

Filipijnen - Visayas: Negros en Siquijor

10 oktober - 5:00 's ochtends

Meer slapend dan wakker sta ik langs de kant van de weg te wachten op de bus die me naar Oslob moet brengen. Als de bus eindelijk op komt dagen -er wordt hier niet volgens een reisschema gereden- nestel ik me in de plastic stoel en staar ik uit het raam. Scènes uit het dagelijks leven van de locals schieten voorbij. De zonsopkomst geeft de zee een oranje kleur. Vissers slepen hun vissersboten het water in. Een vrouw melkt een koe langs de weg. Er kraaien hanen. Het land ontwaakt.
Nog geen half uur later plons ik met snorkel in het warme zeewater, steek ik m'n hoofd onder water en voel ik me ineens enorm klein







Het duiken met walvishaaien hier in Oslob is een omstreden business geworden. Voorheen doodden de vissers de dieren omdat ze 'hun' vis opaten. Tegenwoordig voeren de vissers ze met hulp van de overheid zodat de beesten in de buurt van de kust zwemmen en toeristen met ze kunnen zwemmen.
Na wat research begreep ik dat het ecosysteem/de natuurlijke migratie hierdoor wel wordt beïnvloed, dus het is moeilijk een kant te kiezen. Maar toegegeven, ik wilde dit gewoon heel graag een keer doen.

Na het zwemmen met deze monsterlijk grote maar mensvriendelijke haaien neem ik samen met drie Hollanders een motorlift naar een waterval dicht in de buurt. Deze blijkt prachtig en na deze ochtendduik schuiven we aan bij het ontbijt in het hostel met het gevoel er al een hele dag op te hebben zitten. 








Dezelfde dag nog pak ik wederom de bus, maar nu richting de ferry om de boot naar het eiland Negros te pakken. Onderweg schieten er weer allerlei mooie beelden voorbij. De zee is verkleurd van oranje naar turquoise en de tricycles en scooters schieten voorbij. Schoolmeisjes in uniform zwaaien giechelend naar me, overal langs de weg bloeien knalroze bougainvilles en wapperen palmbomen in de wind. Ik baal dat het vanuit de rijdende bus niet is vast te leggen met m'n camera maar ik besluit het maar gewoon goed in me op te nemen en te genieten van het uitzicht. 

De stad Duaguete op Negros is een drukke en vooral chaotische stad en ik ontdek al snel dat ik hier korter ga blijven dan gepland. Zeker als ik hoor hoe enthousiast iedereen is over mijn volgende bestemming: het eilandje Siquijor. Ik doe nog wel een dagtrip naar Apo Island waar het prachtig snorkelen is. Wederom een berg schildpadden en ik spot nu zelfs een aantal zeer giftige zeeslangen. Heel gaaf, totdat m'n snorkelguide besluit ze een beetje uit hun hol te lokken en ze gaat plagen. Van mij mogen ze lekker op 100 km afstand blijven.

Siquijor is zoals iedereen belooft, en zoals de legende zegt, een betoverend eilandje. Vroeger liepen hier veel healers rond die je van alle mogelijke kwalen af helpen. Kwalen heb ik momenteel genoeg (stomme oren willen bijvoorbeeld al een week niet open, ben echt stokdoof) maar helaas zijn de healers niet meer zo makkelijk te vinden. Wat het eiland zo leuk maakt is moeilijk te beschrijven maar misschien geven de foto's dat beter weer. Één ding is zeker: de zonsondergangen zijn in ieder geval betoverend!

JJ's backpackersvillage 








Dagje rondscooteren met een stel hilarische Engelsen:



'Even tanken'

Magische Balete tree 


Zie je ze vliegen?















2 opmerkingen: