Thailand - Ko Lanta & Ko Tao

Zoals beloofd in mijn blog van gisteren sluit ik vandaag af met mijn allerlaatste verslag van mijn reis. De laatste tien dagen van de reis bracht ik door in Thailand, op de eilanden Ko Lanta en Ko Tao om precies te zijn. Op Ko Lanta sloot ik Kat weer in de armen, na haar toch zeker 2,5 week te hebben gemist. Zij was hier met reisgenootje Chloë niet weg te slaan en direct na aankomst begreep ik wel waarom: de accomodatie op Lanta, Beebees, voelde een beetje als thuiskomen met de lieve staff en de ongelooflijk relaxte sfeer die er hangt.

Wij hadden met z'n drieën dit ongelooflijk schattige bungalowtje direct aan het strand. We vulden onze dagen met vrij weinig: eten, zwemmen, zonnen, massage nemen, ijsje halen, eten, mangoshakes bestellen, zwemmen, cocktails drinken, etc. Waar het me de afgelopen vijf maanden maar niet lukte mezelf een dag écht niksen te gunnen, ging het me hier onvoorstelbaar makkelijk af. Misschien was het het besef dat het einde van de reis er aan zat te komen? Vietnamvrienden Prash en Campbell meldden dat ze ook op Ko Lanta waren en zo zijn we ook nog een paar dagen met hen opgetrokken. Na drie dagen moest ik alweer afscheid nemen van Kat, die eerder dan ik naar huis vliegt en ten tijden van dit schrijven alweer in Breda in de kou zit. 

Met Prash en Campbell deed ik nog een boottocht langs snorkelspots maar de golven waren zo hoog dat we eigenlijk vooral bezig waren met niet kapseizen. De lunch stop was dan wel weer prachtig..

Snorkeltrip 

Een paar dagen na afscheid van Kat vertrokken Chloë en ik naar mijn laatste stop in Thailand: Ko Tao. Ik was hier bijna zes jaar geleden al eens en wilde graag nog eens terug naar dit fijne eiland om er meer van te zien. Ietwat huiverig na het horen van alle spookverhalen over scooterongelukken huurden we de volgende dag toch twee scooters om het eiland te verkennen. Op 'standje schildpad' bereikten we de mooiste baaitjes en uitzichtpunten.

Ao Leuk strand 

John Suwan viewpoint 

Onze avonden volgden eigenlijk een vast patroon: rond vijven naar Sairee Beach voor de prachtige zonsondergang, eten en cocktails drinken. En ik tikte ook nog even een item van de bucketlist af: do a fireshow using poi's. 

De dorm voldeed toch niet helemaal aan de verwachtingen en met het treurige feit dat ik nog maar twee nachtjes had voor ik aan de terugreis zou beginnen, boekten we een kamer in een fijn resort in (vinden wij) een van de mooiste baaien van de westkust. Hoewel het verleidelijk was hier de resterende dagen op het strand te hangen, besloten we er nog wel op uit te gaan. Yang Nuan eiland is, naar men zegt, de enige waar één strand drie delen van het eiland verbindt. Bij aankomst werden we afgeschrikt door de 100000 chinezen in fluoriserend reddingsvest (ja ja, zijn ze weer) en toen bleek ook nog eens het viewpoint gesloten. En daar waren we toch eigenlijk wel voor gekomen. Door dit nieuws lieten we ons dan weer niet afschrikken en als een stel speurneuzen gingen we op zoek naar een alternatief. Al gauw bleek er een luxe resort op het eiland te zitten en ondanks de waarschuwing dat ongenode gasten door security opgepakt en vervolgd (??) zouden worden, klommen we toch maar over het hek. Onze dekmantel: we waren op zoek naar onze vrienden Linda en Jack, die hier op huwelijksreis zijn en héél toevallig een huisje bovenop de berg hadden - ergens bij dat viewpoint dus. Ach, als je jezelf maar gelooft. Vol trots high fivend kwamen we tien minuten later op het viewpoint en, zie foto, het was alle illegale praktijken meer dan waard ;-). Bovendien hadden we het plekje voor onszelf en hoefden we eindelijk eens niet in de rij met 100000 Chinezen met selfiesticks.

Eenmaal beneden gekomen wilden we eigenlijk zo snel mogelijk wegwezen. Het dunne strookje strand lag propvol en de mooie snorkelspots waren verboden toegang wegens sterke stroming. Helaas hadden we een retourticket voor vier uur later. Nog helemaal in de 'illegale' flow besloten we met een smoes met een andere boot mee te liften en een half uur later ploften we weer op ons lekkere 'eigen' strandje neer. Dag geslaagd!

De laatste avond met Chloë was er echt een met mixed feelings. Hoewel ik drie weken geleden nog toegaf dat ik het wel mooi geweest vond, kwam ik juist de laatste twee weken in een soort stress: nog zoveel te zien, te doen en te beleven. De reis voelde nog niet 'af', maar wat er dan nog aan ontbrak..?

Symbolisch voor de afsluiting van dit halfjaar heb ik nog met hulp van Chlo een wensballon opgelaten. Waar ik normaal altijd de nuchtere van het stel ben sloeg het besef van het einde nu als een bom in. Stond een hele dikke brok in m'n keel weg te slikken, zo dankbaar voor alles wat ik heb beleefd en vooral: de bijzondere, lieve, leuke mensen met wie ik de meest uiteenlopende momenten en herinneringen heb mogen delen.

Intussen ben ik na een lange dag reizen veilig in Bangkok aangekomen. Morgenochtend vlieg ik naar Nederland waar ik om 21:00 weer voet op vertrouwde Nederlandse bodem zet. De trip zit erop. Ongelooflijk hoe de tijd is gevlogen en al helemaal niet te geloven wat ik allemaal heb mogen beleven in het afgelopen halfjaar. Veel hiervan hebben jullie ook meegekregen via deze blog maar een misschien nog wel groter deel is met geen pen te beschrijven. Wie weet volgt later nog een terugblik als ik alles heb kunnen laten bezinken.

Voor nu bedankt voor het trouwe volgen van mijn verslagen en tot snel!

Liefs,

Door