Borneo - You win some, you lose some. Jungle en babyturtles

Tussen Borneo en mij was er geen sprake van 'love at first sight'. Mijn 'second sight' (Mabul) maakte gelukkig een hoop goed en ik kon dan ook niet wachten om naar Danum Valley te gaan en de oeroude jungle te beleven. Samen met mijn 'husband' Ruud (ja, het kan hier snel gaan) vertrok ik met een shuttlebusje via slingerende wegen de jungle in. Het was een prachtig gezicht; sommige bomen kunnen tot wel 100 meter hoog worden. Het deed me een beetje denken aan Avatar, al moet ik bekennen dat ik daar maar een half uur naar heb gekeken, dus of die vergelijking betrouwbaar is...

Eenmaal aangekomen in het Danum Valley Field Centre werd ik naar mijn vrouwendorm gestuurd; een muffe slaapzaal met 40 bedden die ik moest delen met slechts 2 -en de nacht erna geen- dames. Ondertussen deed het regenwoud zijn naam eer aan en kwam de regen met bakken uit de hemel zetten. 

De eerste, ietwat griezelige nacht (je hoort OVERAL beesten, logisch wel, in de jungle, maar toch) maakte meteen mijn romantische beeld van de jungle met de grond gelijk. Om drie uur schrok ik wakker door gekriebel en ik voelde een groot beest op mijn gezicht zitten. Na een bitchslap tegen het beest en een doffe klap van zijn landing op het bed durfde ik pas na 3x tot tien tellen het licht aan te doen, maar 'het' was al verdwenen. De rest van de nacht was een onrustige - en korte, want om 4:45 ging de wekker om de treeplatform bij het kamp te beklimmen voor de zonsopkomst. 

Helaas wist ook hier de haze het te vergallen, want het zicht was enorm beperkt. De vogels (en apen?) waren wel te horen maar helaas in geen velden of wegen te bekennen. 

Eenmaal terug in het kamp en badend in het zweet (thanks to de debiel hoge luchtvochtigheid) hunkerde ik naar een douche maar helaas bleek het sanitair ook niet helemaal te werken. Ik denk dat mijn gezicht boekdelen sprak toen ik me weer bij Ruud meldde en na zijn oppeppende speech gingen we na het ontbijt het avontuur aan met een gids voor een hike door de jungle. Ik denk dat mijn verwachting om apen te spotten inmiddels was gekelderd tot het minimum want ik stond bijna te juichen toen we een wild zwijn spotten. Na de hike en een tweede poging tot douchen maakte ik de balans op en kwam ik tot de conclusie dat het enige wild wat we hadden gezien een zwijn, bloedzuigers, een miljoen insecten en de huiskat was. Dit was toch niet helemaal hoe ik me de jungle had voorgesteld.

Hierbij moet wel even vermeld worden dat broertje Max me bestookt heeft met foto's van de 132748 apen (Orang Utans!) en prachtige vergezichten vanaf de treeplatforms die hij tijdens zijn bezoek aan Danum zag. Dit was dus wel een gevalletje 'high expectations'. De ranger verklaarde later dat de apen destijds dichtbij het kamp zaten omdat er diep in de jungle geen voedsel was. Ze maken dan gebruik van de fruitbomen die rond het kamp gepland zijn.

Anyway, intussen was er een Schot gearriveerd (overdag waren wij de enige twee toeristen.. echt low season dus) en hij had een night drive geboekt. Wij besloten ook mee te doen (hebben toch niks beters te doen) en na het avondeten stond onze auto klaar. We klommen op de houten bankjes in de achterbak en moesten wel even gniffelen om het hoge Efteling gehalte. Het kon dan ook niet anders dan dat we bij de eerste helling naar beneden met z'n drieën met de handen in de lucht zaten. Gelukkig ging deze 'houten achtbaan' niet over de kop ;-). Dit maal was de vangst een paar fazanten, een uil en een soort boomkat. 

Huiskat Kees

Nog steeds niet tevreden met dit resultaat boekten we voor de volgende ochtend de sunset drive om de zonsopkomst vanaf een heuvel te zien, hopend dat we dan geen last van de haze zouden hebben.

Wekker weer om 4:45 en met de slapers nog in onze ogen in de auto. Na een korte rit kwamen we bij een toren die we beklommen om de hele Valley te kunnen zien. Ik zal hieronder een foto plaatsen van ons uitzicht en dan hoef ik er verder geen woorden aan vuil te maken.

Hierna volgde een lange reisdag om uiteindelijk in Sandakan te arriveren. Hier sliep ik 1 nacht om de volgende ochtend naar Turtle Island te vertrekken. Het fijne hostel was een verademing en na een goede douche en een McFlurry zag het leven er al veel zonniger uit. Danum Valley was een teleurstelling maar er stonden weer hele gave dingen op de planning! 

Libaran Island is een eilandje van zo'n 3 km lang waar een project is gevestigd wat zich inzet voor het behoud van de schildpadden. De rangers verzamelen de gelegde eieren op het strand en begraven ze weer op een veilige plek. Zo kunnen er geen dieren of vissers bij komen. Na een dag of 50-60 komen de eieren uit (soms wel 180 per nest) en worden de baby schildpadden vrijgelaten. Pas als ze tussen 15 en 30 jaar oud zijn zijn ze vruchtbaar en zwemmen ze terug naar het eiland waar ze geboren zijn, soms wel 1000 km verderop, om eieren te leggen. Na zo'n 2-3 nesten gaan ze dan weer terug naar huis om zo'n 2 jaar te wachten waarna de hele cyclus zich herhaalt. Overigens blijkt de temperatuur van het zand waar de eieren gelegd zijn van grote invloed op het geslacht van de baby's. Hoe warmer, hoe meer kans op meisjes. De meeste nesten bestaan dan ook uit vrouwtjes, danwel mannetjes.

Na aankomst op Libaran bleek dat 2 andere toeristen en ik het eiland helemaal voor onszelf hadden, heerlijk! Ik sliep in een tent op het strand (hoe leuk, zie foto). Na een dagje relaxen en ouderwets schelpen zoeken was het tijd om schildpadden vrij te laten. 60 schildpadjes waren kort voor onze aankomst geboren en wij mochten ze vrijlaten. Ontzettend leuk om die schattige baby's te zien ploeteren om de zee in te komen. Sneu dat slechts 1 à 2 van hen het zal overleven, maar dat is dan ook de reden dat er per keer zo idioot veel eieren worden gelegd.

Na Libaran Island was het tijd voor mijn tweede jungle poging: Kinabatangan. Dit is een rivier met een smalle strook jungle erlangs. De rest van de jungle is hier -net als op het grootste deel van Sabah- gekapt om er palmolie plantages neer te zetten. Een hele trieste ontwikkeling natuurlijk, maar 'gelukkig' verzamelen alle dieren zich nu op deze smalle strook en zorgt de toeristenstroom ervoor dat de locals het laatste restje jungle hier sparen. Ik heb 2 nachten in een lodge aan de rivier geslapen en de dagen waren gevuld met hele vroege ochtend cruises, wandelingen door de jungle, middagcruises en nachtwandelingen. Het leuke van de cruises is dat je met een bootje heel dicht bij de dieren kunt komen zonder ze in de weg te lopen. Hier heb ik dan ook eindelijk de dieren gespot die ik in een jungle zou verwachten: proboscismonkeys, longtailed macaques, pigtailed macaques, Indian darters, storks, allerlei soorten kingfishers, slangen, hornbills, enorme vlinders etc. De tweede dag bleek dan ook het geluk aan onze zijde: we spotten een Orang Utan vrouwtje met baby. Wat gaaf om te zien en wat een geluk na de teleurstelling van Danum Valley! Of zoals mijn Engelse travelbuddies terecht zeiden: you win some, you lose some...

Hornbill

Proboscis monkeys

Haha

Nightwalk - slapende kingfisher

Bee eater

Kingfisher 

Elephant apple

Lake Oxford 

Knabbelende visjes

Pig tailed macaque

Macaque

Monitor lizard

Orang Utan met baby! (Aan haar rechter zij)

Op dit moment bevind ik me in Sepilok, waar het Orang Utan rehabilitation center is gevestigd. Ik ben van plan hier een paar dagen te blijven, een beetje te relaxen en een laatste bestemming te zoeken in Borneo. 3 november vlieg ik vanaf Kota Kinabalu naar de Filipijnen!

Liefs Door